پند های آموزنده

شخصی می تواندیک شبه آنراخراب کند،بااین حال سازنده باش. 

_هنگامی که دری ازخوشبختی به روی مابسته می شود،دردیگری بازمی شودولی مااغلب چنان به دربسته چشم می دوزیم که درهای بازرانمی بینیمإ 

-انسان هیچ وقت بیشترازآن موقع خودراگول نمی زندکه خیال می کنددیگران رافریب داده است. 

-برای قضاوت درمورددرخت براساس میوه ی آن قضاوت کنیدنه براساس برگهایش. 

-کسی که درآفتاب زحمت کشیده ،حق دارددرسایه استراحت کند. 

-اگرهرروز،راهت راعوض کنی هرگزبه مقصدنخواهی رسید.

-دراندیشه ی آنچه کرده ای مباش ،دراندیشه آنچه نکرده ای باش. 

مردم آنچه راکه تودرحق آنهاانجام داده ای ویاازتوشنیده اندفرامش می کننداماهرگزاحساسی راکه دردلشان برانگیخته ای فراموش نمی کنند. 

شادترین افرادلزومابهترین چیزهاراندارند،آنهافقط ازآنچه درراهشان هست بهترین استفاده را می برند. 

کاش بیاموزیم:وقتی کسی ماراآزارمی دهد،آنراروی شنهای صحرابنویسیمتابادهای بخشش آنراپاک کندولی وقتی کسی محبتی درحق مامی کند بایدآنراروی سنگ حک کنیم تاهیچ بادی نتواندآنراازیادببرد. 

-بدبختی تنهادرباغچه ای که خودت کاشته ای ،می روید. 

-خداوندبه هرپرنده ای دانه ای می دهد،ولی آنراداخل لانه اش نمی اندازد. 

هروقت درزندگی به یک درب بزرگ که یه قفل بزرگ داشت ،رسیدید،نترسیدوناامیدنشویدچون اگرقراربوددربازنشود بجای آن یک دیوار می ساختند. 

ودرآخر:زندگی هدیه ی خدابه ماست وشیوه ی زندگی هدیه ی مابه خداست.